Jeśli po urazie zęba, u pacjenta doszło do odsłonięcia miazgi, stosuje się pokrycie bezpośrednie wodorotlenkiem wapnia lub MTA. Zastosowanie egzosomów wzmacnia odpowiedź lokalną miazgi i podnosi jej szanse na utrzymanie cennej żywotności i uniknięcia leczenia kanałowego, które znacznie osłabia strukturę zęba a w konsekwencji może zmusić pacjenta do leczenia protetycznego.

W przypadku uszkodzenia zęba stałego u dziecka z niezakończonym rozwojem korzenia – aby uzyskać apeksyfikajce (zamknięcie wierzchołka korzenia) – produkt zawierający egzosomy może wspomagać istniejące terapie lub je całkowicie zastąpić. Zastosowanie egzosomów sprawdza się w sytuacjach trudno gojących się zmian okołowierzchołkowych zęba, przy leczeniu w postaci resekcji wierzchołka korzenia i konieczności leczenia wstecznego – ponownie z użyciem nośnika jako produkt zamykający resekowane wierzchołki.